Nee, niet die eerste keer 😉 Maar wel over de eerste keer dragen! Runa is geboren in 2018, midden in een hittegolf. Welke idioot denkt er aan dragen? Ja, deze hier. Maar ik had zo mijn redenen. Mijn eigen opvoeding was niet top, dus ik heb mij de negen maanden van de zwangerschap verdiept in wat allemaal goede dingen zijn om te doen voor een klein baby’tje. Zo kwam ik op het dragen.
Na verschillende artikelen online te hebben gelezen was ik overtuigd: dragen ging zorgen voor een goede hechting van mij en mijn kleintje! Ik wil dit! Ik wil die nabijheid en knuffels en gezelligheid in de doek! Ik kocht, zonder een consult, een rekbare doek en toen was het wachten op le bébé.
En daar was ze dan, een lekker frummeltje van zo’n 4 kilo en helemaal gezond! Op de 6e dag na haar geboorte was het zo ver! Ik had puf om eens die doek erbij te pakken en mijn kraamverzorgster verzekerde mij ervan dat ze me hier goed mee op weg kon helpen. “Heb ik zelf ook gedaan met mijn kleine, komt goed”, zei ze. Dus daar gingen we.
Na wat getrek en geduw zat ze dan, precies met haar kruin onder mijn kin, (veel te) strak in de doek met een nekrol waar je U tegen zegt. Maar het was fijn, ik kon mijn armen laten rusten en Runa ontspande in de doek. Maar dat rondje buiten, dat deden we toch maar in de wagen…
Mijn knoop skills werden echt aanzienlijk beter toen ik eenmaal vaker had geoefend. Youtube was mijn beste vriend met de 1001 filmpjes over hoe je jouw kleine pluis in een draagdoek wurmt. Ik redde me wel, maar ik wist in essentie de basis nog steeds niet…
Als ik foto’s terug kijk van de eerste keren dragen, in zowel de rekbare doek als de geweven doek, heb ik echt spijt dat ik niet voor een consult ben gegaan destijds. Wel heb ik me bij een paar draaggroepen op Facebook aangemeld, waar ook lieve consulenten hielpen als je vastliep. Ik raakte er met een bevriend en die heeft mij op ten duur zelfs op afstand de ruck geleerd (een knooptechniek voor je kindje op je rug te dragen). Zij hielp mij op weg op een fijne, zachte manier.
Toen draagobject nummer 2 was geboren, onze lieve Keira, begon ik eigenlijk opnieuw. Een peuter in de doek knopen was echt wel weer andere koek dan een ‘kleine’ baby van 4,5 kg! Maar toch was het al zoveel beter dan de eerste keren met Runa. Het is waar wat ze zeggen: practise makes perfect! Je leert echt door te doen. Neemt niet weg dat de eerste knoop echt ruk was, en dan niet die knooptechniek dus…
Inmiddels heb ik al veel knooptechnieken uitgeprobeerd, probeer ik graag fancy finishes uit en blijf ik mij bijscholen in alle kennis die ik heb als draagconsulent, om zo ook anderen te helpen. Helpen om echt oprecht te kunnen genieten van het dragen, want jongens het is zo fijn! Ik heb zelfs een keer model mogen staan voor een draagdoekenmerk! Ik help jou ook graag op weg in de wondere wereld van het dragen. Neem gerust contact met mij op om een consult te plannen.